خورشید شکفته در غدیر است علی

باران بهار در کویر است علی

بر مسند عاشقی شهی بی همتاست

بر ملک محمدی امیر است علی

اهمیت واقعه غدیر در چیست؟
ماجرای نصب حضرت علی علیه السلام به مقام ولایت،در غدیر خم، از اتفاقات مهم تاریخ اسلام است؛ شاید داستانی با اهمیت ترو مهم تر ازاین واقعه نداشته باشیم.این واقعه بیانگر بقای رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه واله و دوام دوره الهی آن حضرت در تجلی گاه وجود مبارک علی علیه السلام بوده است.
غدیر،نشان اتحاد و پیوند رسالت وامامت است،این دو از یک ریشه وبن روییده اند.غدیر،محل ظهور حقایق مخفی وبواطن پنهان شده و ارشاد وهدایت مردمان به این راه است.

غدیر،روز بیعت با حق و روز سر سپردگی است،روز درگیری لشکریان شیطان با لشکریان پروردگار است.

غدیر،روز درخشش خورشید عالمتاب از پس ابرهای تاریک است.

غدیر روز یاس و ناامیدی کافران از دین الهی است که خداوند در این روز آیه ی3 سوره ی مائده را نازل فرمود:

“امروز کافران از[زوال] آیین شما مایوس شدند ،بنابراین از آن ها نترسید،واز[مخالفت] من بترسید.امروز،دین شما را کامل کردم،و

نعمت خود را بر شما تمام نمودم،واسلام را به عنوان آیین[جاویدان] شما پذیرفتم.”

ای خدای مرتضی،گردی از گامهای فتوت مرتضی را بر سر جهانیان بپاش تا ریشه ی نامردی در جهان بخشکد.

عید غدیر عید ولایت وامامت بر همگان مبارک باد.

سؤال : چه چيزى پس از 23 سال و تا آخرين سالهاى عمر پيامبر(ص)هنوز بطور رسمى مطرح نشده است؟ آيا اين مسأله مهم مربوط به نماز است، در حالى كه مسلمانان بيش از 20 سال نماز مى خواندند؟ آيا مربوط به روزه است، در حالى كه روزه پس از هجرت واجب شد و قريب به 13 سال از تشريع آن مى گذشت؟ آيا مربوط به تشريع جهاد است، جهادى كه از سال دوم هجرت شروع شده بود؟  آيا در رابطه با حجّ است؟

پاسخ : نه! انصاف اين است كه مربوط به هيچ يك از امور مذكور نيست! بايد ديد كه بعد از 23 سال زحمت طاقت فرساى پيامبر(ص)، چه مسأله مهمّى بر زمين مانده است؟

ثانياً : از آيه شريفه استفاده مى شود كه اين مأموريّت پيامبر(ص) بقدرى مهم و خطير است كه همسنگ و همطراز نبوّت است. احتمالاتى كه برخى از دانشمندان داده اند و امورى كه در سطور قبل به آن اشاره شد هر چند مهم هستند، ولى هيچ يك از آنها همطراز رسالت و نبوّت نمى باشد. بايد بينديشيم كه چه امر مهمّى كه همطراز رسالت است پس از 23 سال هنوز انجام نشده است؟

ثالثاً : ويژگى ديگر اين مأموريّت اين است كه عدّه اى با آن مخالفت مى كنند و مخالفت آنها بقدرى جدّى و شديد است كه حاضرند پيامبر اسلام(ص) را از سر راه بردارند، مسلمانان كه با نماز و روزه و حجّ و جهاد و مانند آن مخالفتى نداشته اند، پس حتماً اين مأموريّت، يك مسأله سياسى است و عدّه اى براى مخالفت با آن، كمر به مبارزه بسته اند و حاضرند در اين راه در مقابل پيامبر اسلام(ص) هم بايستند!

هنگامى كه تمام اين جهات را در نظر مى گيريم و بيطرفانه و منصفانه بر روى آن مطالعه مى كنيم و بدور از تعصّب و لجاجت به قضاوت مى نشينيم، به چيزى جز مسأله ولايت و جانشينى پيامبر اكرم(ص)، كه در غدير خم به صورت رسمى مطرح شد نمى رسيم. چيزى كه پيامبر اسلام(ص) تا سال آخر عمر شريفش بطور رسمى آن را بيان نكرده بود و همسنگ و همطراز رسالت و نبوّت خاتم الانبياء بود و عدّه زيادى براى مبارزه با آن هم قسم شده بودند و خداوند براى حفظ پيامبر(ص) در اجراى اين مأموريّت تضمين داده بود، همان مسأله مهم و سرنوشت ساز جانشينى پيامبر بود، زيرا هر چند پيامبر اكرم(ص) مسأله ولايت على(ع) را بارها مطرح كرده بود ولى به صورت رسمى و در حضور مسلمانان سراسر جهان بيان نشده بود; بدين جهت، اين مأموريّت عظيم و بزرگ به هنگام بازگشت آن حضرت از حجّة الوداع و در صحراى غديرخم به بهترين شكلى انجام شد و پيامبر(ص) با معرفى على(ع) به عنوان جانشين خويش، رسالتش را تكميل كرد.

حفظ عزت و آبروی ملت ایران بزرگترین معروف است، اعتلای فرهنگ و سلامت محیط اخلاقی، محیط خانوادگی و تکثیر نسل و تربیت نسل جوان آماده برای اعتلای کشور، رونق دادن به اقتصاد و تولید، همگانی‌کردن اخلاق اسلامی،‌ گسترش علم و فناوری، استقرار عدالت قضایی و عدالت اقتصادی، مجاهدت برای اقتدار ملت ایران و فراتر از آن اقتدار امت اسلامی و تلاش و مجاهدت برای وحدت اسلامی مهمترین معروف‌ها هستند؛ همه موظفند در این راه تلاش و امر کنند و نقطه مقابل این‌ها نیز منکر‌هاست.

أفعيينا با لخلق الاول بل هم في لبس من خلق جديد(ق:15)

مگر از آفرينش نخستين {خود} به تنگ آمديم ؟{نه} ، بلكه آنها از خلق جديد درشبهه اند.

دراين آيه ، قرآن از احياي انسانها درآخرت باتعبير «آفرينش جديد» يادمي كند و در قالب استفهام انكاري بيان ميدارد كه همان گونه كه خداوند از آفرينش اوليه ي انسان ها عاجز نبوده ، از احياي مجدد آنها نيز ناتوان نخواهد بود ، هر چند منكران معاد (بي هيچ دليل و برهاني ) درباره ي آفرينش دوم در شك و ترديدند.

أفعيينا با لخلق الاول بل هم في لبس من خلق جديد(ق:15)

مگر از آفرينش نخستين {خود} به تنگ آمديم ؟{نه} ، بلكه آنها از خلق جديد درشبهه اند.

دراين آيه ، قرآن از احياي انسانها درآخرت